Grzes w tatrach

Pewnej zimy pojechałam z dwoma kumplami w tatry , było niesamowicie duzo sniegu . Nocowaliśmy w schronisku w Dolinie Chochołowkiej . Planów jakichs specjalnie ambitnych nie mieliśmy ze wzgledu na ilośc śniegu . Postanowilismy że wybierzemy się następonego dnia na Grzesie cóż taka górka która latem nawet początkującym łazikom żadnych problemów nie sprawia . A nam napewno zimoą tez bez problemu pójdzie (tak mysleliśmy). Chodziliśmy stale po górach i zmima i letam tak że Grzes wydawał nam sie banalnie łatwy. Nic bardzoej mylnego . Oczywiście wszystko było zasypane  szlaków widac nie było , brnęliśmy w śniegu po kolana a miejscami po tyłek . Już  prawie dochodziliśmy do szczytu a tak nam sie wydawało chłopcy poszli przodem a ja po ich śladach zostałam trochę w tyle . Śnieg był coraz bardziej głęboki spodnie miałam całe przemoczone czułam jak przymarzają mi na nogach i robią się coraz bardziej twardsze . Zostałam na chwile sama i wydawało mi sie że zaraz zamarzne w pewnym momęcie czułam jak jest mi wszystko jedno , potworne zimno przeszywało moje ciało ale nie miałam siły sie ruszyć miałam ochotę położyć się na śniegu i zasnąć . Ale za nic w świecie nie chciałam zawrócić . Co taka górka nie może mnie pokonać myślałam . Ale chyba wkońcu znalazłam jeszcze zdrowego rozsadku wiedziałam że jak zacznę zchodzic na dół rozgrzeje sie troche i zrobi mi się cieplej . I zchodziłam.